#abcf1 Historia F1 w pigułce Odc. 6 ,,Śmierć Francois Ceverta i emerytura Jackiego Stewarta” (na zdjęciu Patrick Cevert z lewej i Jackie Stewart z prawej) W roku 1973 zespół Tyrrell był w czołówce F1. Liderem zespołu był Jackie Stewart, a drugim kierowcą zespołu został jego przyjaciel Francois Cevert, który pokazywał się z dobrej strony w wielu wyścigach, ale nie był w stanie wygrać wyścigu. Młody, piękny, kulturalny, bardzo popularny (szczególnie wśród płci pięknej) Cevert jest wtedy symbolem odrodzenia francuskiego sportu motorowego. W sezonie 1973 skończył wyścig na drugim miejscu sześć razy, trzy razy za Stewartem, który przyznał, że czasami Francuz był bardzo „posłusznym” członkiem zespołu. Wykonywał polecenia szefa zespołu i ustępował miejsca wielkiej gwieździe Formuły 1, Stewartowi. Wszystko było robione pod Szkota, bo to on był numerem jeden. Widząc, że nadejdzie moment, gdy uczeń pokona mistrza, Jackie planował potajemnie zakończenie kariery po ostatnim w sezonie Grand Prix Stanów Zjednoczonych. W sezonie 1974 Cevert miał być liderem zespołu Tyrrella. Przed ostatnim wyścigiem sezonu było już wiadomo, że lider Tyrrella zostanie trzykrotnym Mistrzem Świata. Podczas sobotniej sesji kwalifikacyjnej Cevert walczył z Ronnie Petersonem o pole position. W szybkiej szykanie w sekcji toru Watkins Glen „The Esses” (kombinacja szybkich łuków pod górę), wszedł nieostrożnie w zakręt i jego bolid wybiło na krawężniku. Niebieski Tyrrell wyleciał na zewnętrzną stronę toru, po czym uderzył w barierę z prędkością 150 mil na godz., którą wyrwał impetem uderzenia. Cevert zmarł natychmiast z powodu odniesionych obrażeń. Kiedy wznowiono sesję treningową, Stewart wyjechał samochodem na tor w celu rozpoznania przyczyn wypadku. Stw Czytaj dalej...
#abcf1 Historia F1 w…
#abcf1 Historia F1 w pigułce Odc. 6 ,,Śmierć Francois Ceverta i emerytura Jackiego Stewarta” (na zdjęciu Patrick Cevert z lewej i Jackie Stewart z prawej) W roku 1973 zespół Tyrrell był w czołówce F1. Liderem zespołu był Jackie Stewart, a drugim kierowcą zespołu został jego przyjaciel Francois Cevert, który pokazywał się z dobrej strony w wielu wyścigach, ale nie był w stanie wygrać wyścigu. Młody, piękny, kulturalny, bardzo popularny (szczególnie wśród płci pięknej) Cevert jest wtedy symbolem odrodzenia francuskiego sportu motorowego. W sezonie 1973 skończył wyścig na drugim miejscu sześć razy, trzy razy za Stewartem, który przyznał, że czasami Francuz był bardzo „posłusznym” członkiem zespołu. Wykonywał polecenia szefa zespołu i ustępował miejsca wielkiej gwieździe Formuły 1, Stewartowi. Wszystko było robione pod Szkota, bo to on był numerem jeden. Widząc, że nadejdzie moment, gdy uczeń pokona mistrza, Jackie planował potajemnie zakończenie kariery po ostatnim w sezonie Grand Prix Stanów Zjednoczonych. W sezonie 1974 Cevert miał być liderem zespołu Tyrrella. Przed ostatnim wyścigiem sezonu było już wiadomo, że lider Tyrrella zostanie trzykrotnym Mistrzem Świata. Podczas sobotniej sesji kwalifikacyjnej Cevert walczył z Ronnie Petersonem o pole position. W szybkiej szykanie w sekcji toru Watkins Glen „The Esses” (kombinacja szybkich łuków pod górę), wszedł nieostrożnie w zakręt i jego bolid wybiło na krawężniku. Niebieski Tyrrell wyleciał na zewnętrzną stronę toru, po czym uderzył w barierę z prędkością 150 mil na godz., którą wyrwał impetem uderzenia. Cevert zmarł natychmiast z powodu odniesionych obrażeń. Kiedy wznowiono sesję treningową, Stewart wyjechał samochodem na tor w celu rozpoznania przyczyn wypadku. Stw Czytaj dalej...