Od lat środowisko piłkarskie typuje wybrańca, który przejmie schedę po Messim i Ronaldo. Neymar, Mbappe, ostatnio Salah i wiele, wiele innych bardziej lub mniej absurdalnych kandydatur. Jak wiemy, niedawno udało się to niejako Modriciowi, który zgarnął tytuł piłkarza roku UEFA. Nie zapowiada się jednak, by stał się hegemonem.
Dalej więc szukamy i czekamy, a typów nie ubywa. Jeden zawodnik, od dawna wymieniany w ścisłym gronie kandydatów, długo wzbudzał we mnie mieszane uczucia. Nie to, żebym coś mu ujmował, czegoś odmawiał w kwestii umiejętności. By stanąć na szczycie potrzeba jednak regularności i konsekwencji, a z tym bywało różnie.
Jasne, miał sezony, w których brał udział przy 20, czy nawet 30 bramkach zdobytych przez jego zespół, lecz momentami gasł. Forma pikowała w dół, a odbić było się bardzo trudno. Raz po raz przesadzał z magią i stawał się niewidoczny. Niestety na nikim nie robiło to pozytywnego wrażenia.
Ostatnia kampania, mundial oraz początek obecnej sprawiły, iż wreszcie w pełni doceniłem jego walory. Lider klubu i reprezentacji, które doprowadził i prowadzi do sukcesów. Cała ta zagadkowa pigułka dotyczy Edena Hazarda.
Daleki jestem jednak od stwierdzenia, że Belg jest gotowy do przejęcie pałeczki od dwóch gigantów naszych czasów. Do tego być może wciąż daleko, a sam zawodnik nie pędzi po blichtr. Nie wyrywał się przecież do odejścia do Realu Madryt mimo, iż był szczery. Ma 27 lat i najlepszy okres w karierze wciąż przed sobą.
Czy wskoczy na poziom regularności potrzebny do osiągnięcia szczytu? Czy zostanie w pełni doceniony indywidualnie? Czas pokaże, a nam nie zaszkodzi poczekać, gdyż to, co Hazard wyprawia obecnie na arenach angielskich i nie tylko, jest rzemiosłem najwyższej klasy.
Serdecznie zapraszam na mó Czytaj dalej...
Od lat środowisko piłkarskie typuje wybrańca, który przejmie schedę po Messim i Ronaldo. Neymar, Mbappe, ostatnio Salah i wiele, wiele innych bardziej lub mniej absurdalnych kandydatur. Jak wiemy, niedawno udało się to niejako Modriciowi, który zgarnął tytuł piłkarza roku UEFA. Nie zapowiada się jednak, by stał się hegemonem.
Dalej więc szukamy i czekamy, a typów nie ubywa. Jeden zawodnik, od dawna wymieniany w ścisłym gronie kandydatów, długo wzbudzał we mnie mieszane uczucia. Nie to, żebym coś mu ujmował, czegoś odmawiał w kwestii umiejętności. By stanąć na szczycie potrzeba jednak regularności i konsekwencji, a z tym bywało różnie.
Jasne, miał sezony, w których brał udział przy 20, czy nawet 30 bramkach zdobytych przez jego zespół, lecz momentami gasł. Forma pikowała w dół, a odbić było się bardzo trudno. Raz po raz przesadzał z magią i stawał się niewidoczny. Niestety na nikim nie robiło to pozytywnego wrażenia.
Ostatnia kampania, mundial oraz początek obecnej sprawiły, iż wreszcie w pełni doceniłem jego walory. Lider klubu i reprezentacji, które doprowadził i prowadzi do sukcesów. Cała ta zagadkowa pigułka dotyczy Edena Hazarda.
Daleki jestem jednak od stwierdzenia, że Belg jest gotowy do przejęcie pałeczki od dwóch gigantów naszych czasów. Do tego być może wciąż daleko, a sam zawodnik nie pędzi po blichtr. Nie wyrywał się przecież do odejścia do Realu Madryt mimo, iż był szczery. Ma 27 lat i najlepszy okres w karierze wciąż przed sobą.
Czy wskoczy na poziom regularności potrzebny do osiągnięcia szczytu? Czy zostanie w pełni doceniony indywidualnie? Czas pokaże, a nam nie zaszkodzi poczekać, gdyż to, co Hazard wyprawia obecnie na arenach angielskich i nie tylko, jest rzemiosłem najwyższej klasy.
Serdecznie zapraszam na mó Czytaj dalej...